مدار سلامت، مدار تعادل بدن، روان و انرژی حیات است.
در این مدار، ما به «بودنِ زنده و هوشیار» توجه داریم—نه صرفاً نبود بیماری، بلکه حضور فعال، سبک زندگی متعادل، و مراقبت از جسم و روان به عنوان بستر تجربه زندگی.
سلامت، فرصت زندهبودن برای رشد است.
مدار سلامت، نه فقط درباره درمان است، بلکه درباره مراقبت است؛ نه فقط برای ادامه زندگی، بلکه برای کیفیت زندگی.
این مدار به باورهای بنیادین، تجربهی معنا، و رابطهی انسان با هستی مربوط میشود. مدار معنوی نه مذهبی است و نه وابسته به آیین خاصی؛ بلکه نقطه آغازین جهانبینی فرد و منبع نور درونی اوست.
مدار معنوی، مرکز نور و باور انسان است. این مدار، جاییست که انسان احساس میکند زندگیاش معنا دارد
مدار معنوی، نه یک دین خاص، نه فلسفهای تحمیلی، بلکه پیوستگی عمیق و فردی انسان با هستی، با خودش، و با آنچه فراتر از اوست.
مدار معنوی برای هر فرد، یکتاست. ممکن است کسی بدون نیایش، مراقبه یا مذهب، عمیقاً در مدار معنوی خود زندگی کند؛ و ممکن است دیگری با ظاهری معنوی، هنوز در ابتدای مسیر بماند.
سلامت، فقط نداشتن درد نیست؛ سلامت، آگاهی از بدن و روان در مسیر رشد است.
چه زمانی مدار سلامت فعال است؟
وقتی با بدن خود رابطهای آگاهانه و مهربانانه داری
وقتی خوابت، تغذیهات، حرکت بدنت و آرامش روانت را مسئولانه تنظیم میکنی
وقتی دردهای بدنی و روانیات را نمیپوشانی، بلکه میشنوی و درمان میکنی
وقتی استراحت را بخشی از بهرهوری میدانی
وقتی با «درمانگر درونت» در ارتباطی مستمر هستی