این مدار به باورهای بنیادین، تجربهی معنا، و رابطهی انسان با هستی مربوط میشود. مدار معنوی نه مذهبی است و نه وابسته به آیین خاصی؛ بلکه نقطه آغازین جهانبینی فرد و منبع نور درونی اوست.
مدار معنوی، مرکز نور و باور انسان است. این مدار، جاییست که انسان احساس میکند زندگیاش معنا دارد
مدار معنوی، نه یک دین خاص، نه فلسفهای تحمیلی، بلکه پیوستگی عمیق و فردی انسان با هستی، با خودش، و با آنچه فراتر از اوست.
مدار معنوی برای هر فرد، یکتاست. ممکن است کسی بدون نیایش، مراقبه یا مذهب، عمیقاً در مدار معنوی خود زندگی کند؛ و ممکن است دیگری با ظاهری معنوی، هنوز در ابتدای مسیر بماند.
چه زمانی مدار معنوی فعال و زنده است؟
وقتی انسان از درونش سوالات بنیادی میپرسد
وقتی زندگیاش با ارزشهای درونی هماهنگ است
وقتی دیگران را بدون قضاوت میبیند
وقتی با خودش، جهان و هستی در آشتی است
وقتی میداند که «هستبودن» پیش از «داشتن» مهمتر است